Wynurzenia gracza

POCZĄTKOWY ZACHWYT. Z grą Telltale zetknąłem się w promocji a było to, oferowane prawie za darmo The Walking Dead, więc się skusiłem. Raz że lubię tą serię (zwłaszcza komiksy), dwa, że wszyscy pieją z zachwytu nad tą serią.Uradowany zabrałem się do grania i byłem pochłonięty historią bez reszty. Zwykły szary (hmm złe porównanie raczej) Lee, który dopiero później pokazuje nam graczom bohaterski pierwiastek. W dodatku jeden z nielicznych czarnoskórych bohaterów w grach. Poznaje on Clementine (najgorsze imię dla bohaterki gry jakie słyszałem) i stwierdza a raczej robi to gracz, że będzie się nią opiekował. Cała historia jest sprawnie poprowadzona są zwroty akcji aż do mocnego filmowego finału.

Jak zawsze powróćmy do początku. Jako przedstawiciel starej szkoły wspominam dawne gry ale w tym artykule nie przez pryzmat grywalności ale przez pryzmat grafiki. Otóż wszystkie kolejne sprzęty jawiły się jako objawienie. Każda nowa konsola oferowała jakiś wodotrysk graficzny niedostępny dla poprzedniej generacji i tak doczekaliśmy się PS4 i XONE, a poprzednia generacja wylądowała albo w piwnicy albo w śmietniku lub w przypadku kolekcjonerów na półce.

Zakładam, że większość z Was jest już po lekturze nowego numeru PSXEXTREME i owego artykułu. Nie będę tutaj spojlerował co wybrali autorzy ale poza opiniami samych zainteresowanych analiza jest  obiektywna bo pokazuje co konsole mają do zaoferowania. Oczywiście po przeczytaniu artykułu w dalszym ciągu ludzie się będą zastanawiać co kupić.

Znów jest nostalgicznie i lirycznie. Gdzie się podziały te exclusivy gdzie te konsole z dawnych lat. Pamiętam jeszcze czasy dinozaurów kiedy na konsole wychodziły tytuły, których nie widzieliśmy nigdzie indziej to znaczy na PC. W czasach NESa nikomu nawet nie przeszło przez myśl, żeby cokolwiek konwertować. Oczywiście zdarzały się wyjątki (jak wszędzie), że gra na NESa pojawiała się na DOSa.

Zaczęło się niewinnie od przemyśleń na temat Vermeera ale skończyło się na tym, że zastanawiam się nie czy gry to sztuka ale gdzie w grach jest sztuka i do dosłownie. Z racji wykształcenia i zainteresowań chciałbym przybliżyć nieco sylwetkę pewnej gry, która zawładnęła moją duszą i moim umysłem od samego początku z nią obcowania.

Pytanie nurtujące graczy od chwili powstania ich medium. Przez lata mieliśmy do czynienia ze zmianami definicji sztuki i definiowaniem jej na nowo...

Jest taki gatunek gier, który bodaj zapoczątkowało pierwsze GTA. Wujek google mówi też coś o grze Elite wydanej w 1984 ale to GTA przypominało te piaskownice które znamy dzisiaj. W pierwszym GTA zostaliśmy wrzuceni do wirtualnego miasta widzianego z lotu ptaka i w teorii mogliśmy robić co chcemy. Ograniczała nas tylko nasza wyobraźnia. Od 1997 roku gatunek rozwinął się o jakieś 1000 procent potencjału. Przez siedemnaście lat mieliśmy do czynienia z kilkoma przełomowymi sandboxami vide - Far Cry czy Just Cause ale dziś w 2014 wraz z przyspieszającym dorastaniem PS4 i XO mamy istny rozkwit tego gatunku. Dość powiedzieć, że na 2015 i 2016 rok zapowiedziano w sumie kilkanaście sandboxów w mniejszym lub większym stopniu oferujących dobrodziejstwa zabawy w otwartym świecie. Zacznę od tego co już wyszło przy okazji premiery nowych konsol. Jest InFamous: Second Son, Metal Gear Solid: Peace Walker, Assasin's Creed IV, Amazing Spider-Man 2, Watch_Dogs i Sniper Elite III Afrika to sześć tytuł...