Wynurzenia gracza

Sięgając po „Egzorcystę” byłem nastawiony sceptycznie, ale jako osoba, która musi się przekonać na własnej skórze o wszystkim nabyłem pedeefa w kiosku internetowym z kuriozalnego wręcz powodu – w moim mieście gazety po prostu nie było. Rzeczony news na PPE znajdziecie tutaj W niniejszym podsumowaniu postaram się odnieść do kilku dość ciekawych tekstów. Resztę pomijam bo mnie one nie interesują.

Początek lat 90 XX w. to wesołe miasteczka z automatami do gier. Nadmorskie ogromne salony i pomniejsze saloniki w małych kurortach (najczęściej pod namiotem). W latach 1995-2000 pojawił się inny fenomen - budy z konsolami. Jako, że byłem blisko zaprzyjaźniony z właścicielem takiej budy mogę wam o nich dziś opowiedzieć. Sony zdobyło ogromną popularność, granie przeżywało swoisty renesans i na przeciw temu wyszła garstka zamożniejszych obywateli, którzy najczęściej pracowali za granicą i mogli sobie pozwolić na granie na oryginałach.

Na liczniku ponad 200h a mimo to "nie jestę ekspertę" w dziedzinie onlinowych wyścigów w Mario Kart 8. jest jakiś problem z tą grą, problem, który postaram się nakreślić w niniejszej polemice, która jest suplementem, pokłosiem (modne słowo) mojej recenzji

4:59 serwery nieczynne

Rynkowi gier wideo przydałoby się porządnie jebut. Mój osobisty punkt widzenia.

ATGames to dość osobliwa firma bo jedzie ostro na emocjach. Sprzedaje klony Atari, Sega Genesis, Intellvision i Colecovision. W Polsce można znaleźć kilka produktów tej firmy na allegro, m.in. Atari Flashback, Sega Genesis Arcade Classic Console. Intellvision i Colecovision nie znalazłem ale to żadna strata bo dla maniaków jest Intellvision Collection na PS2. W poniższym opisie zajmę się dość osobliwym klonem Segi Mega Drive, osobliwym bo przenośnym emulatorem tejże konsolki.

Na początku mojej przygody z grami miewałem mokre sny na temat fotorealistycznej grafiki. Jednak nie sądziłem, że za mojego życia mogę doczekać tej chwili kiedy gry zatrzymają swój postęp na tym najwyższym pułapie.

Grudzień 1994 r. Pojawia się SEGA SATURN wszyscy popadli w koci zachwyt nad nowym rodzajem jakości graficznej ale tutaj pojawiły się małe zgrzyty bo wydawcy nie są przygotowani na nowe doznania wizualne i z uporem maniaka wciskają gawiedzi, że ich gry w życiu nie dobiją do 1080p. Przede wszystkim skarżą się na skomplikowaną strukturę sprzętu i zapowiada cięcia w swoich finalnym produkcie aby ten poszedł w 1080p i 60fps. Nowa era gier 3D staje na rozdrożu. Bo ponoć SEGA na szybcika dokonała zmian harłeru aby ten pociągnął grafikę 3D.

Wziąłem się za bary z tym tytułem bo to przecież najlepszy slaszer tego dziesięciolecia. Lepsza może być tylko Bayonetta 3....

Dzieckiem będąc nie byłem fanem „Czterech pancernych”, również nie specjalnie kręciły mnie filmy wojenne z Clintem Eastwoodem i Tellym Savalasem. Sytuacja zmieniła się kiedy pod strzechy trafił „szarak” a później inne konsole. Łykałem wtedy wszystko od Medal of Honor po Call of Duty i nadrobiłem zaległości w oldskoolowym kinie wojennym. Apogeum zachwytu przyszło wraz z pojawieniem się Company of Heroes, które to przeszedłem kilkanaście razy w różnych konfiguracjach – od easy po hard (samymi piechurami, na kodach, w określonym czasie itp.), sam stawiałem sobie wyzwania nie do przeskoczenia.

Na wstępie zaznaczam, że Suck Boy nie należy do moich ulubionych postaci a serii LBP nie trawię zbytnio. No ale ale, chłopiec torbacz idąc w ślady Człowieka Promyczka ( eng. Rayman ) doczekał się własnego runnera.

Wiedz, że coś się dzieje. W tekście popartym statystykami z różnych stron (ale przede wszystkim ze stron developerów, którzy robią gry na androida i IOS-a).